Deze lijst geeft een korte beschrijving van een aantal lettertypen, die allemaal zijn opgenomen in de letterproef. Naast de typische kenmerken van een letter wordt er aanvullende informatie (zoals de naam van de ontwerper of diens inspiratiebron) vermeld. Een schrijfletter met een zeer kleine hellingshoek en slechts de suggestie van verbindingen tussen de letters. Naast de 'nomale' kapitalen zijn er ook in vorm afwijkende kapitalen: de zogeheten initialen. Lucian Bernhard ontwierp deze letter in 1934. Deze letter werd in 1958 uitgebracht en is gebaseerd op het in die tijd gebruikelijke lopende handschrift. Lopend wil zeggen dat er verbindigen tussen de letters zijn. Zowel de rondingen als de hellingshoek van de letters zijn klein. Het ontwerp is van L.H.D. Smit voor Lettergieterij Amsterdam. Deze letter kan worden beschouwd als de eerste nauwkeurige navolging van de omstreeks 1750 door John Baskerville in Birmingham gesneden letter. Pas na 1923, toen de letter opnieuw gesneden werd door The Monotype Corporation, werd de Baskerville een waar succes. Die populariteit dankt zij aan haar universele bruikbaarheid, de openheid van het beeld en haar grote leesbaarheid. Als handzetletter werd zij uitgebracht door Lettergieterij Joh. Enschedé en Zonen. De oorspronkelijke letter, een ontwerp van Francesco Griffio van Bologna, werd in 1495 voor het eerst gebruikt door de beroemde Venetiaanse drukker Aldus Manutius voor een kort Latijns traktaat, geschreven door kardinaal Bembo. De letter vond al spoedig zijn weg door Europa en sloeg met name aan in Nederland, waar zij in de 17de eeuw opnieuw werd gesneden door Christoffel Van Dijck. In 1928 werd de letter opnieuw gesneden door The Monotype Corporation en 'Bembo' genoemd. Zij werd ook als handzetletter uitgebracht door Lettergieterij Joh. Enschedé en Zonen. Een prachtige, neoklassieke lettervorm van de Italiaanse drukker en lettersnijder Giambattista Bodoni. Deze lettervorm betekende een breuk met de kalligrafische traditie. Zij heeft een sterke verticale werking en een groot contrast door de lijnvoering en ragfijne horizontale schreven. Verschillende lettergieterijen hebben een letter met de naam Bodoni uitgebracht, maar die verschillen in detail iets van elkaar. Heel karakteristiek zijn de verhoudingsgewijs lange stokken. De contrastwerking is groot en van het Bodoni-type, maar het beeld heeft een levendiger karakter. De toepassingsmogelijkheden zijn mede daardoor groter. Door de zeer fijne nuances komt vooral de magere Egmont het best tot zijn recht op gladdere papiersoorten. Een 20ste eeuwse letter geïnspireerd op de klassieke humanistische voorbeelden van de Italiaanse en Franse letters uit de 15de en 16de eeuw. Het lichte beeld en prettige contrastwerking maakt dat deze letter voor velerlei soorten drukwerk goed is toe te passen. De Garamont is een van de beroemdste lettertypen. Zij is gebaseerd op een letter die de Franse lettersnijder en drukker Claude Garamont omstreeks 1540 sneed. In de 17de eeuw werd de letter opnieuw gesneden. In de 20ste eeuw werd de letter 'herontdekt' en veel lettergieterijen brachten hun eigen versie van de Garamont op de markt. Deze letter is een nabootsing van het handschrift en wordt daarom ingedeeld in de groep schrijfletters of scripten. Hoewel er geen doorlopende verbindingen tussen de letters zijn, worden die wel gesuggereerd. De Gracia dateert van 1927. Dit is niet alleen een op zichzelfstaand lettertype, maar is bovendien de halfvette editie van de Erasmus. Zij werd voor de Lettergieterij 'Amsterdam' ontworpen door S.H. de Roos. Deze letter heeft een rustig, niet te contrastrijk en niet te licht beeld. Daardoor kan zij niet alleen worden toegepast als boekletter, maar ook in andersoortig drukwerk. Het ontwerp is van S.H. de Roos en werd in 1913 door de Lettergieterij 'Amsterdam' uitgebracht. Deze uiterst smalle sierletter wordt gerekend tot de schreeflozen (of Linearen), hoewel de Iris verschil tussen dik en dun vertoont. Dit lettertype kent uitsluitend kapitalen. Een letter uit de eerste helft van de 20ste eeuw (1938), waarvoor de ontwerper S.H. de Roos, teruggreep naar de vormen van de uncialen uit zesde eeuw. Het onderscheid tussen kapitaal en onderkast, zoals wij dat nu kennen, bestond toen niet en ontbreekt dus ook bij de Libra. Ook deze letter stamt uit de twintigste eeuw en is het eerste letterontwerp van Jan van Krimpen. Lutetia is de Latijnse naam voor Parijs, waar de letter op de grote tentoonstelling voor Ambachtskunst werd gepresenteerd. Deze fraaie letter werd bekroond met een Grand Prix. In zijn vorm is de Pascal verwant aan in steen of hout gehakte of gesneden letters en wordt ingedeeld in de groep der Inciezen. De lijnen lopen aan het einde iets uit en zijn niet altijd haaks afgesneden. Het beeld is daardoor veel sierlijker en speelser dan een schreefloze letter. Deze letter is een drukletter, die het handschrift wil nabootsen. Zij vertoont geen doorlopende verbinding tussen de letters, maar suggereert die wel. De ontwerper Stefan Schlesinger werkte van 1940 tot zijn dood in 1944 aan deze letter. Door de Nederlandse ontwerper Dick Dooijes werd de Rondo voltooid en aangevuld. Tenslotte werd deze letter uitgebracht in 1947. Net de Libra is de Simplex een samensmelting van onderkast en kapitalen. De Simplex vertoont veel overeenkomsten met de schreeflozen, maar heeft een heel eigen karakter. Zij werd ontworpen door S.H. de Roos voor de Lettergieterij 'Amsterdam". De Studio heeft het geschreven karakter van een rechtstaande penseelletter. De mogelijkheden voor het gebruik van deze letter zijn het ruimst voor de grotere corpsen. Het ontwerp is van A. Overbeek en werd in 1946 uitgebracht.